-1- De eerste Stap!

Ons droomhuis te koop...

Hoe kom je nou tot zo´n (toch wel ingrijpend) besluit...?

Ongeveer 1,5 jaar geleden  begonnen wij ons serieus af te vragen, hoe het nou  zou zijn om een poosje in het buitenland te gaan wonen. Of misschien wel voor altijd in het buitenland te verblijven. Dit kwam voor ons overigens niet uit de lucht vallen, want  deze wens nemen wij eigenlijk al ontzettend lang met ons mee.  

Nu zijn er  genoeg redenen te bedenken om lekker veilig in je vertrouwde omgeving,  in je eigen huis te blijven wonen.  De school van de kinderen,  sociale zekerheid, het financiële plaatje, de zorg, het klimaat,  je werk, je vrienden en familie  om er maar even een paar te noemen...

Een poos hebben we onze droom door onder andere de bovenstaande redenen voor ons uit geschoven. We gaan later wel als de kinderen hun eigen leventje hebben, als we met pensioen zijn,  als we een flinke financiële buffer hebben opgebouwd ... 

Totdat we  werden geconfronteerd met het feit dat het leven helemaal niet te plannen is, onze (schoon)vader overleed  zeer onverwachts   op 61 jarige leeftijd, fit  en nog vol in het leven...   

En dan ga je nadenken, want wie vertelt er ons dat we later samen van ons pensioentje  mogen gaan genieten?  Waarom schuiven we eigenlijk altijd alles voor ons uit?! 

Er ging bij ons toen een dikke streep door  "we wachten wel  totdat we met pensioen zijn".

Een tijdje na deze gebeurtenis zaten we met z'n allen aan de eettafel toen het gesprek onbewust  ging over hoe de kinderen het zouden vinden om (een poosje) in het buitenland te gaan wonen. Wat was dit een fijn gesprek, want wat bleek nou, de kinderen  waren enorm positief over dit idee!

Floortje (onze oudste) zag het helemaal zitten om een nieuwe taal te leren. Madelief (nummer 2 in de rij) had zoiets van "als ik dan toch  naar een andere school  (middelbare) moet,  nou  dan kan dat ook wel meteen in een ander land". Binck (nummer 3) vond het allemaal prima als er maar een voetbalveld in de buurt was en onze kleine Siep was vooral lekker aan het luisteren naar dit gekakel aan tafel.   

Weer  een reden om NIET te gaan konden we  wegstrepen!

Daarop volgend kwamen we ook nog spontaan met iemand in gesprek  die spijt had dat ze haar 19 jarige kinderen niet meer mee krijgt naar het buitenland (want die hadden inmiddels in Nederland hun eigen leventje opgebouwd), te lang gewacht met de stap te wagen vertelde ze ons.

Toen was het voor ons duidelijk, áls we het willen, dan moeten we het nu doen! Wij, samen met onze kinderen, want wat een fantastische  ervaring kunnen ze dan aan hun leventje toevoegen!

Toen kwam er even een hele lastige  tijd, want wanneer bel je nou daadwerkelijk de makelaar met de melding  "je mag ons huis te koop zetten"?!   Want voor ons was duidelijk, willen we ons buitenlandse avontuur aangaan op de manier die wij voor ogen hebben, dan moet eerst ons huis verkocht worden! 

We kunnen nu uit ervaring vertellen, dat als je in dit proces zit  en je staat er echt 100 % achter er vanzelf een moment komt dat  je de telefoon pakt en de makelaar belt!  En dit gaat  (gelukkig) niet over één nacht ijs en dat is okey. Het is een enorme  stap  en dat heeft tijd nodig!

En zo gebeurde het dat eind september 2024 ons huis definitief te koop is gekomen! 

Voor ons de start naar een nieuw (groot) avontuur!